นักปราชญ์หนุ่ม กับ ข้าวฟ่างเมล็ดเดียว
เลื่อน >>
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ปลายยุคโชซอน ณ หมู่บ้านทุนซาน ยังมีสาวน้อยรูปงามราวกับตุ๊กตาบาร์บี้ นามว่า "คงจวี" (น้องถั่วเหลือง) เธออาศัยอยู่กับคุณพ่อเพียงสองคน ส่วนคุณแม่ของเธอนั้นเสียชีวิตไปหลังจากคงจวีเกิดได้ 100 วัน เมื่อคงจวีอายุ 14 ปี คุณพ่อได้แต่งงานใหม่กับหญิงม่ายใจร้ายที่มีลูกสาวหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ติดมาด้วย 1 คน ลูกสาวคนนั้นชื่อ "พัดจวี" (น้องถั่วแดง) ความที่คงจวีสวยเกินหน้าเกินตาลูกตัวเอง แม่เลี้ยงจึงบังคับให้คงจวีอดอาหาร สวมชุดจากผ้าขี้ริ้ว และให้ทำงานสกปรกก้นครัว
ชาวนาหนุ่มคนหนึ่งอาศัยอยู่ลำพังและต้องทำงานหนักตลอด วันหนึ่งเขารำพึงกับตัวเองว่า "ข้าจะไถนาปลูกข้าวไปทำไม ในเมื่อไม่มีใครมากินด้วยกับข้า” “กินกับข้าสิ” เขาได้ยินเสียงผู้หญิงดังมาจากที่ไหนสักแห่งแต่ก็ไม่พบใคร เขาคิดว่าตัวเองคงหูแว่วไปเองจึงก้มหน้าทำงานต่อ
จากนั้นก็รำพึงขึ้นมาอีกและได้ยินเสียงผู้หญิงดังขึ้นอีก เมื่อหันไปมองรอบๆ ก็พบหอยขมสวยงามอยู่ใกล้เท้า จึงหยิบกลับไปบ้านและใส่ไว้ในโอ่งน้ำในครัว