Skip to content Skip to footer

Author page: himahime

ชายชรากับสุนัขดํา


ข้าแต่พญาผี สุนับดำสองตัวซึ่งอยู่ต่อหน้าท่าน บัดนี้เป็นน้องร่วมท้องบิดาเดียวกันกับข้าพเจ้า เมื่อบิดาของเราถึงแก่ความตายมีมรดกเหลืออยู่สักสามพันสิกวิน แบ่งกันคนละพันสิกวิน ภายหลังได้เอาทรัพย์นั้นรวมกันเข้าเป็นก้อนเดียวลงทุนทําการค้าขาย เมื่อเริ่มลงมือทํานับว่าพอจะหาความเจริญได้ในภายหน้า แต่ยังไม่มีท่าทางว่าจะร่ำรวยได้โดยเร็วพลันทันใจนัก

Read more

ชายชรากับเนื้อทราย

ข้าแต่ท่านปีศาจ ขอจงเงี่ยหูฟังเรื่องของข้าพเจ้า ณ บัดนี้เถิด เนื้อทรายซึ่งท่านเห็นอยู่ต่อหน้านี้เป็นภรรยาข้าพเจ้า ท่านคงจะสงสัยว่าเนื้อทรายจะเป็นภรรยาได้อย่างไร ข้อนี้มีเรื่อง ดังจะเล่าต่อไป คือเดิมที่เมื่อข้าพเจ้าแต่งงานกับนาง อายุนาง เพิ่งได้ ๑๒ ปี นางมีความรักใคร่นับถือข้าพเจ้าเสมือนบิดาเป็นที่พึ่งของนาง ข้าพเจ้าก็มีความรักใคร่เอ็นดูนางมาก

Read more

พาณิชกับผีป่า

ข้าแต่พระราชา ในการก่อนมีพาณิชชาวอาหรับ ผู้หนึ่งอุดมด้วยทรัพย์ศฤงคาร มีบ่าวไพร่บริวารชายหญิงเป็นอันมาก พาณิชผู้นั้นทําการค้าขายใหญ่โต มีสาขาทั่วไปใน หัวเมืองใกล้ไกล จึงต้องเดินทางไปตรวจตราดูแลการค้าขายของตนตามหัวเมืองต่าง ๆ และทําการติดต่อกับพ่อค้าต่างเมืองอยู่เสมอ เพราะฉะนั้น จึงต้องนอนค้างอ้างแรมอยู่ต่างบ้านคราวละหลาย ๆ คืน

Read more

ภูเขาคะจิคะจิ

かちかち山

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีตากับยายอาศัยอยู่ในที่แห่งหนึ่ง วันหนึ่งตา ออกไปหว่านเมล็ดพื้นในไร่ แต่โดนทานูกิขุดเอาเมล็ดพืชไปกินเสียจนหมด ตา โกรธจับตัวทานูกิ เอาเชือกมัด แล้วพาไปให้ยายที่บ้าน บอกยายว่า “เอาไปต้มทํา เป็นแกงทานูกิซะ” แล้วก็กลับไปทํางาน

Read more

ภูกระต่ายขาวแห่งอินาบะ

因幡の白兎

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว กระต่ายขาวตัวหนึ่งในเกาะโอกิโนะชิมะพยายามที่ จะข้ามไปยังเมืองอินาบะ(ปัจจุบันคือเขตตะวันออกของจังหวัดทตโตริ) ที่อยู่ฝั่ง ตรงกันข้าม จึงบอกฉลามที่ว่ายอยู่ในทะเลว่า “ลองมาเทียบกันดูซิว่า พวกเจ้ากับ กระต่ายฝ่ายไหนมีจํานวนมากกว่ากัน

Read more

นกกระจอกลิ้นขาด

舌切り雀 กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีตากับยายอาศัยอยู่ด้วยกัน ตาเลี้ยงและเอ็นดู นกกระจอกตัวหนึ่งเป็นอย่างมาก อยู่มาวันหนึ่ง ตาขึ้นไปตัดหญ้าบนภูเขา ยายอยู่ที่บ้าน ในระหว่างนั้น นกกระจอกที่ตาเลี้ยงไว้ได้ไปกินแป้งเปียกที่ยายเอาไว้ใช้ซักผ้าจนหมดเกลี้ยง ยายโกรธจนขาดสติ ใช้กรรไกรตัดลิ้นของนกระจอกที่กินแป้งเปียกจนด้วน นกกระจอกที่ถูกตัดลิ้นร้องไห้เสียใจหนีกลับเข้าไปในพุ่มไม้ พอตากลับมาจากภูเขา ไม่เห็นนกกระจอกที่เลี้ยงเอาไว้ก็ถามว่า “ยาย เจ้า นกกระจอกอยู่ที่ไหนหรือ?” เมื่อได้ยินว่า “พอถูกตัดลิ้นทําโทษฐานที่กินกิน แป้งเปียกของฉัน มันก็บินหนีไปแล้ว” ตาก็รู้สึกสงสารนกกระจอกเป็นอย่างยิ่ง จึงเข้าไปในพุ่มไม้เพื่อหานกระจอก ตามุ่งหน้าเข้าไปในพุ่มไม้เดินวนเวียนหานกระจอกจนกระทั่งไปถึงรังของ นกกระจอก(ที่อยู่อาศัยของนก) และได้พบกับนกระจอกที่ตนเลี้ยงเอาไว้อีกครั้ง ที่รังของนกกระจอกมีเพื่อนนกกระจอกอาศัยอยู่ด้วยเป็นจํานวนมาก เพื่อตาผู้ ใจดีอุตส่าห์แหวกพุ่มไม้เข้ามาหานกระจอกด้วยความยากลําบาก เหล่า นกกระจอกได้จัดเลี้ยงต้อนรับตาด้วยอาหาร พร้อมกับให้ของฝากติดมือไป ของฝากมี 2 อย่างคือ กล่องสานใบใหญ่ และกล่องสานใบเล็ก นกกระจอก ถามตาว่า ต้องการนํากล่องไหนกลับ ตาก็ตอบว่า “ข้าเอาอันเล็กดีกว่า” แล้วถือ กล่องสานใบเล็กกลับบ้านไป พอไปถึงบ้านตาเปิดกล่องสานขนาดเล็กคู ก็พบว่ามีแผ่นทองคําอัดแน่นอยู่ ยายเห็นเช่นนั้นก็บ่นว่า “ทําไมถึงไม่เอากล่องใบใหญ่กลับมา กล่องใหญ่ต้องมี…

Read more

ชาวประมงและจอมอสูร

ข้าแต่พระราชา แต่กาลก่อนมีชาวประมงชราผู้ หนึ่งยากจน ต้องออกจากบ้านเที่ยวทอดแหหาปลามาเลี้ยงบุตร ภรรยาทุกเช้า เมื่อยังหนุ่มอยู่ได้ปฏิญาณไว้ด้วยความจําเป็นว่าใน วันหนึ่งจะต้องทอดแหหาปลาไม่ให้เกินสี่ครั้ง ชาวประมงชราถือ สัญญาอันนี้เคร่งครัดนัก ต่อมามีครอบครัวบุตรหญิงชายหลายคน หาปลามาได้น้อยไม่ใคร่จะพอเลี้ยงกัน แต่ก็หาล่วงละเมิดเหวี่ยง แห่ให้เกินสีโครมไม่ และมักจะรู้สึกเสียใจบ่อย ๆ ที่ต้องจําเป็น ถือสัตย์ปฏิญาณข้อนี้ วันหนึ่ง ชาวประมงทอตแหตั้งแต่เวลาเข้าตรู พอแบก แหมาถึงขายทะเลสาบ ก็เปลืองเครื่องแต่งกายชั้นนอกออกกอง ไว้แล้วก็เหวี่ยงแหลงไปเป็นครั้งที่หนึ่ง เมื่อค่อย ๆ ลากแหขึ้นมารู้ สึกว่ามีน้ําหนักมาก ก็นึกดีใจว่าคราวนี้เห็นจะได้ปลามากมาย ครั้นสาวแหขึ้นมาบนตลิ่งหามีกุ้งปลาติดแหไม่ มีแต่ซากศพขึ้นมา ชาวประมงชราเสียใจบ้างเล็กน้อยที่ไม่สมคาด แต่ยังมีความหวัง อยู่ว่าจะทอดแหได้อีกถึงสามคราว จึงเดินขยับเลื่อนออกไปจากที่ เก่า ได้ทําเลก็เหวี่ยงแหลงไปอีกเป็นครั้งที่สอง พอลากแหขึ้นมา เห็นมีแต่ตะกร้าใบใหญ่เต็มไปด้วยทรายและตมเลน หามีปลาสัก ตัวไม่ ครั้งนี้เสียใจมากขึ้นพูดกับตัวเองเสียงกระเส่า ๆ ว่า โอลาภ เย้ยลาภ ช่างเกิดวิบัติขัดข้องแก่เราเสียนี่กระไร จงอย่ามีเช่นนี้ เสียทีเถิด อย่าแกล้งปล่อยให้คนอนาถาอดตายเสียเลยจงเอ็นดูบ้าง ข้าพเจ้าทําการทั้งนี้ก็เพื่อเลี้ยงชีวิตตัว หามุ่งหมายจะเอาปลาไป ค้าขายหวังความร่ํารวยประการไรมได้…

Read more