คินทาโร่ (The Legend of Kintaro)
เลื่อน >>
…
himahime
Kumo
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชาวนาหนุ่มผู้หนึ่ง นามว่า “โยซากุ” วันหนึ่งขณะกำลังทำงานอยู่ในนาก็เห็นแมงมุมตัวหนึ่งกำลังจะถูกงูกิน ด้วยความสงสาร โยซากุจึงคว้าจอบวิ่งปรี่เข้าไปไล่งูตัวนั้น
Saru Kani Gassen
ครั้งหนึ่ง ปูกับลิงเป็นเพื่อนกันและเดินเที่ยวไปด้วยกัน ระหว่างทางลิงได้พบเมล็ดพลับเมล็ดหนึ่ง ส่วนปูได้พบข้าวก้อนหนึ่ง ลิงอยากได้ก้อนข้าวของปูจึงชวนปูให้แลกข้าวก้อนนั้นกับเมล็ดพลับ ลิงรีบกินก้อนข้าวนั้นทันทีทันใด
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ปลายยุคโชซอน ณ หมู่บ้านทุนซาน ยังมีสาวน้อยรูปงามราวกับตุ๊กตาบาร์บี้ นามว่า "คงจวี" (น้องถั่วเหลือง) เธออาศัยอยู่กับคุณพ่อเพียงสองคน ส่วนคุณแม่ของเธอนั้นเสียชีวิตไปหลังจากคงจวีเกิดได้ 100 วัน เมื่อคงจวีอายุ 14 ปี คุณพ่อได้แต่งงานใหม่กับหญิงม่ายใจร้ายที่มีลูกสาวหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ติดมาด้วย 1 คน ลูกสาวคนนั้นชื่อ "พัดจวี" (น้องถั่วแดง) ความที่คงจวีสวยเกินหน้าเกินตาลูกตัวเอง แม่เลี้ยงจึงบังคับให้คงจวีอดอาหาร สวมชุดจากผ้าขี้ริ้ว และให้ทำงานสกปรกก้นครัว
ชาวนาหนุ่มคนหนึ่งอาศัยอยู่ลำพังและต้องทำงานหนักตลอด วันหนึ่งเขารำพึงกับตัวเองว่า "ข้าจะไถนาปลูกข้าวไปทำไม ในเมื่อไม่มีใครมากินด้วยกับข้า” “กินกับข้าสิ” เขาได้ยินเสียงผู้หญิงดังมาจากที่ไหนสักแห่งแต่ก็ไม่พบใคร เขาคิดว่าตัวเองคงหูแว่วไปเองจึงก้มหน้าทำงานต่อ
จากนั้นก็รำพึงขึ้นมาอีกและได้ยินเสียงผู้หญิงดังขึ้นอีก เมื่อหันไปมองรอบๆ ก็พบหอยขมสวยงามอยู่ใกล้เท้า จึงหยิบกลับไปบ้านและใส่ไว้ในโอ่งน้ำในครัว
ในวัดหนึ่ง มีหลวงพ่อกับเณรน้อยสององค์ วันหนึ่งชาวบ้านนิมนต์หลวงพ่อไปฉันเพลในบ้าน ก่อนหลวงพ่อจะไปก็สั่งเณรเป็นดิบดีว่าให้มานอนเฝ้ากุฏิ ห้ามให้ไก่ขึ้นมาขี้ใส่บนกุฏิ ถ้ากลับมาเห็นขี้ไก่ จะให้เณรกิน
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อนานมาแล้วมีชายหนุ่มฐานะยากจนอาศัยอยู่เพียงลำพังในป่าใหญ่ เขาทำอาชีพตัดไม้และขายของป่า วันหนึ่งขณะที่เขากำลังตัดต้นไม้ มีนกกระเรียนสีขาวแสนสวยบินตกลงมาใกล้ๆ กับที่เขาอยู่ ท่ามกลางปีกสีขาวนั้นมีเลือดไหลแดงฉานออกมา ชายหนุ่มเห็นลูกธนูปักอยู่ เขาสงสารนกกระเรียนที่กำลังบาดเจ็บ หากไม่รีบช่วยนายพรานจะต้องตามมาจับมันไปแน่ ชายหนุ่มดึงลูกธนูออกมาอย่างเบามือและทำแผลให้ จนนกกระเรียนเริ่มขยับปีกได้ “เจ็บหน่อยนะ แต่เดี๋ยวเจ้าจะกลับไปบินได้เหมือนเดิม รักษาตัวด้วย”
นกกระเรียนแทนคุณ: การทำดีโดยไม่หวังผลตอบแทน
นกกระเรียนค่อยๆ กระพือปีกจนบินได้ ก่อนที่มันจะจากไปมันส่งเสียงร้องแทนคำขอบคุณ ชายหนุ่มรู้สึกดีที่อย่างน้อยได้ช่วยชีวิตนกกระเรียนที่น่าสงสารให้ไม่ต้องกลายเป็นอาหารของนายพราน
ค่ำวันนั้นชายหนุ่มเดินทางกลับมาที่กระท่อม เขารู้สึกประหลาดใจที่เห็นหญิงสาวสวยคนหนึ่งยืนรออยู่ที่บ้าน เธอถือถุงใบหนึ่งมาด้วย
“กลับมาแล้วหรือคะ ฉันขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นภรรยาของคุณ ฉันอยากดูแลคุณให้ดีที่สุดค่ะ” เธอยิ้มและโค้งคำนับเขา
ชายหนุ่มรู้สึกเก้อเขินและคิดว่าตัวเองต่ำต้อยไม่ดีพอที่จะได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นภรรยา “คือ…คือผมยากจนมากๆ ผมไม่น่าจะดูแลคุณได้”
หญิงสาวเปิดถุงที่มีข้าวสารและอาหารอย่างอื่นอยู่เต็มให้เขาดู “ไม่ต้องกังวลไปนะคะ ฉันจะช่วยดูแลคุณเอง”
หญิงสาวเดินเข้าไปในครัวแล้วเริ่มทำอาหาร ทั้งสองคนได้กลายเป็นสามีภรรยากัน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาชายหนุ่มออกไปทำงานได้อย่างสบายใจ และมีความสุขทุกครั้งที่ได้กลับมาบ้านเพื่อที่จะกินอาหารที่ภรรยาทำและพูดคุยกัน น่าแปลกใจที่ถุงใบนั้นจะมีข้าวสารและวัตถุดิบอย่างอื่นอยู่ข้างในเสมอ
เย็นวันหนึ่งระหว่างที่กำลังกินข้าวภรรยาบอกสามีว่า “ฉันอยากให้คุณช่วยสร้างห้องทอผ้าให้หน่อย ช่วงระหว่างที่ฉันทอผ้าคุณห้ามเข้ามาเด็ดขาดนะคะ”
แม้สามีเกิดความสงสัยว่าภรรยาจะทำอะไร แต่เขาก็ทำตามที่เธอร้องขอ “ฉันขอเวลา 7 วัน ขอให้คุณไปทำงานของคุณเถิด”
แล้วภรรยาก็เข้าไปอยู่ในห้องนั้นโดยไม่เปิดประตูเลย เมื่อครบวันที่ 7 ภรรยาออกมาด้วยสภาพร่างกายที่ซูบผอมพร้อมผ้างามผืนหนึ่ง “ผ้าผืนนี้ถ้าคุณนำไปขายที่ตลาดน่าจะได้เงินไม่น้อย”
สามีนำผ้าไปขายและกลับมาพร้อมกับเงินก้อนโต หลังจากนั้นภรรยาจะเข้าไปอยู่ในห้องทอผ้าเป็นระยะเวลานาน มีแต่เสียงเครื่องทอผ้าที่ดังตลอดเวลา…
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อนานมาแล้วมีชายหนุ่มฐานะยากจนอาศัยอยู่เพียงลำพังในป่าใหญ่ เขาทำอาชีพตัดไม้และขายของป่า
Thai
English
French
German
Hindi
Japanese
Korean
Portuguese
Spanish