เกล็ดหิมะ

ในฤดูหนาวมักจะมีเกล็ดหิมะตกลงมา และทุกๆ ที่ก็ถูกปกคลุมไปด้วยสีขาวในทุ่งข้าวแห่งหนึ่ง มีแมลงและสัตว์ตัวน้อยๆ อาศัยอยู่ พวกมันรู้สึกหนาวมากจนปากสั่น

“ทำไมเกล็ดหิมะพวกนี้ถึงไม่ไปอยู่ที่อื่นกันนะ?

เหล่าแมลงและสัตว์ตัวเล็กๆ พากันต่อว่า “รู้หรือเปล่าว่าแบบนี้น่ะมันบาป?”

“พวกเจ้าพาความหนาวเย็นมาสู่โลก แถมยังทำให้พวกเราต้องมาพบเจอภัยความหนาวจากพวกเจ้าอีก พวกเราอยากให้พวกเจ้าหายๆ ไปเสีย”

“…มันเปรียบเสมือนหมาป่าผู้น่าสงสาร แต่ก็มีเกียรติ และน่าภาคภูมิใจของข้าเอง” เกล็ดหิมะยิ้ม และยังคงพูดต่อ

“ข้าไม่เป็นที่ยอมรับนั่นก็อาจเป็นเพราะว่าข้าคงแย่จริงๆ

ถึงอย่างนั้นพวกเจ้าน่ะ ทำให้ผลผลิตจากไร่สวนเสียหาย ข้าน่ะอยากจะกำจัดพวกเจ้าไปเสีย

เพื่อที่ว่าในฤดูเก็บเกี่ยวที่จะมาถึง พวกพืชผักยังคงอยู่ดี พวกเจ้ามีปัญหากับข้าหรือ?”

เกล็ดหิมะไม่สนใจสิ่งที่สัตว์แมลงเหล่านั้นพูด และยังคงตกลงมาจากท้องฟ้ามาขึ้นเรื่อยๆ จนพวกมันแข็งตาย

จนมาถึงฤดูใบไม้ผลิ หิมะได้ละลายกลายเป็นน้ำและสารอาหารให้แก่ต้นข้าว

เมื่อไม่มีแมลงและสัตว์เล็กๆ เหล่านั้นแล้ว ต้นข้าวที่ถูกเก็บเกี่ยวในปีนี้ มีสุขภาพดีและสวยงามมาก

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:

สิ่งที่เราไม่ชอบในบางครั้งมันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เลวร้าย เพราะมันอาจเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์กับคนส่วนมากก็ได้

เครดิตเนื้อเรื่อง: funfunfairytalesbynongmee.blogspot.com