มีแมวขี้เกียจตัวหนึ่งที่วันๆ ไม่รู้จักทำอะไรเลยนอกจาก กิน และนอน อยู่ในมุมๆ หนึ่งของบ้าน
เจ้าของบ้านทนไม่ไหว จึงต้องใช้กับดักหนูอย่างไม่มีทางเลือก
“ได้ยินมาว่ากับดักนี้สามารถจับหนูได้” แมวจอมขี้เกียจกระโดดสูงสามฟุตด้วยความดีใจ
“เมี้ยว เยี่ยมเลย เยี่ยมเลย ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง!” เจ้าแมวร้องออกมา มันเดินไปที่กับดักอย่างรวดเร็ว ด้วยแววตาคาดหวัง
“เจ้ากับดักที่รัก อนาคตขึ้นอยู่กับเจ้าแล้วนะ เพราะเจ้าจะมาทำหน้าที่จับหนูแทนฉันยังไงล่ะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว มันเป็นหน้าที่ของฉันที่จะเสียสละตัวเองเพื่อกำจัดหนูเพื่อผู้คนมากมาย แต่ว่า…”
แล้วกับดักก็มองไปที่แมวขี้เกียจด้วยความสงสัยแล้วถามว่า “เธอให้ฉันจับหนูแทน แล้วเธอจะทำอะไรล่ะ?”
“ฉันน่ะหรอ? ก็คงจะไม่ต้องตื่นแต่เช้ามืดมาจับพวกหนูอีกแล้วน่ะสิ” เจ้าแมวขี้เกียจเกาแขนและหาวปากกว้างแล้วพูดต่ออีกว่า
“ต่อไปเจ้าก็มาทำหน้าที่จับหนูแทน ส่วนฉันก็คอยเก็บกวาดซากหนูเอง ก็นั่นแหละเจ้าก็แค่คอยดักจับหนูไว้ …มันดีจริงๆ เราทั้งคู่ต่างทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดกันเถอะ ฉันจะคอยสนับสนุนหน้าที่ของเจ้าเอง …จากนั้นฉันก็จะได้นอนอย่างสุขสบายเสียที”
“เจ้าเหมียวขี้เกียจ ที่เธอพูดมามันเป็นสิ่งที่แย่มาก!” หลังจากที่ได้ยินเจ้าเหมียวพูดแบบนั้น กับดักจึงพูดตักเตือนว่า
“ถ้าเธอไม่ช่วยมนุษย์จับหนูแล้ว จะไปทำอะไรล่ะ
อยากจะเกาะมนุษย์กินตลอดชีวิตเหมือนพวกกาฝาก นอนนิ่งๆ ไม่ต่างอะไรกับซากศพ แล้วอะไรคือความหมายของการมีชีวิตอยู่บนโลกนี้กันล่ะ?”
เมื่อได้ยินดังนั้นแมวขี้เกียจเดินกลับไปยังมุมประจำของมันด้วยความอับอาย และไม่กล้าที่สู้หน้าเจ้ากับดักอีกเลย
เครดิตเนื้อเรื่อง: funfunfairytalesbynongmee.blogspot.com