มีพ่อแม่มาขาย อยากได้ไหม?

มีพ่อแม่มาขาย อยากได้ไหม?

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสามีภรรยาคู่หนึ่งไม่มีทั้งลูกและไม่มีพ่อแม่ให้ดูแล สองคนช่วยกันทำไร่ทำงาน รักใคร่กันดี ทั้งคู่เห็นบ้านอื่นมี โอจีซัง โอบ้าซัง (คุณตาคุณยาย คุณปู่คุณย่า) ให้ดูแลก็รู้สึกเหงาใจ อยากมีไว้ดูแลเป็นของตัวเองบ้าง

อยู่มาวันหนึ่ง มีพ่อค้าเร่ เดินมา พลางตะโกนว่า “มีพ่อแม่มาขาย เอาไหม” ในหมู่บ้าน

บ้านที่ได้ยินก็เปิดประตูออกมา “จะบ้าหรือไงวะ ใครจะซื้อ” หรือ “อย่ามาล้อเล่น บ้านนี้ขายได้ ก็อยากขายเหมือนกัน”

เมื่อพ่อค้าเร่ เดินไปถึงบ้านสามีภรรยาคู่นี้ เมื่อได้ยินเข้า สองคนนี้ก็ปรึกษากัน

“ถ้ามีขายละก็ อยากซื้ออยู่เลย”
“ลองไปถามไถ่ดูซิว่า เท่าไหร่กัน”

“เชิญจ๊ะ พ่อค้า เข้ามาในบ้านก่อน จะขายจริงหรือ”

“ขายจริงซิ สองคนราคาเท่านี้นะ เอ ขอลดหรือ อยากได้ หรืองั้นลดให้ เหมาไปแล้วกัน เท่านี้”

ตกลงซื้อขายกันแล้ว จ่ายเงินแล้วพ่อค้าให้แผนที่มาบอกว่า เวลานี้ ให้ไปรับได้ที่นี่

สองสามีภรรยาดีใจมาก

ภรรยาดีใจพูดว่า “เอ พ่อแม่จะเป็นคนแบบไหนนะ”
สามีดุภรรยาว่า  “จะยากดีมีจนอย่างไร
ไม่ต้องเกี่ยงเพราะว่าเป็นพ่อเป็นแม่นะ
เราน่ะซิต้องมีของขวัญอะไรให้ตะหาก
เอางี้ เรามาทำเสื้อใส่อุ่นๆ ให้ พ่อแม่กันดีกว่า”

ว่าแล้วก็จัดการนำเสื้อผ้าของตัวเอง ซักให้สะอาดสะอ้าน รวมถึงที่นอนด้วย ซักๆ เย็บๆ รวมกัน เป็นเสื้อใส่อุ่นๆ ไปเป็นของขวัญ

หลังจากกลับจากทำไร่มา ก็มานั่งทำเสื้อผ้ากันดึกดื่นทุกคืน

จนในที่สุดเสื้ออุ่นๆ นี่ก็เสร็จ
“ไหนๆ ลองๆ อุ่นดีๆ ใช้ได้ ดีๆ”

เมื่อถึงวันนัด ทั้งสองเดินไปตามแผนที่ๆ ให้ไว้ เจอกับบ้านหลังใหญ่ พ่อค้าเร่คนเดิมเดินออกมารับ

“มากันแล้ว เชิญขอรับ กรุณารอซักครู่ เดี๋ยวท่านจะออกมาพบ”

มีคนนั่งเรียงรอกันเต็มเลย

“สมบัติของข้า”
“ไม่ใช่ต้องเป็นของข้าต่างหาก”

และในที่สุด โอจีจัง โอบ้าจัง ก็เดินออกมา เมื่อเห็นสามีภรรยาคู่นี้ก็พูดว่า

“ยินดีต้อนรับจ้าเหนื่อยแย่เลย เดินทางมาตั้งไกล นี่คือ โอบ้าจังนะ”

โอจีจังแนะนำตัวและถามว่า เอ แต่ทำไมใส่ชุดอย่างนี้ล่ะจ๊ะ ไม่หนาวหรือ”

“ไม่หนาวหรอกจ้า ที่แต่งตัวอย่างนี้ เพราะเอาผ้าไปทำชุดกิโมโนอุ่นๆ ให้ทั้งสองนี่ล่ะจ้า”

“หรือจ๊ะ ดีใจจริงๆ ไหนๆ ขอดูหน่อยซิ”

“น่าอายนะจ๊ะ มันดูเก่าไปหน่อย”

“ไม่เป็นไรๆ ไหนลองซิๆ โอ อุ่นดีจริงๆ ดีใจจังนะ โอบ้าจังเนอะ ดีใจๆ”

“อะไรกัน เสื้อตลกๆ แบบนั้น ฮะฮะฮะ”

“ทั้งสองคนนี้ ซื้อพ่อกับแม่ไปแล้ว สมบัติมรดกทั้งหลายก็ต้องมอบให้สองคนนี้”

“จ๊าก”

“จะเป็นไปได้อย่างไร”

“ไม่ยอมเด็ดขาด นี่ลูกแท้ๆ นะ”

“เงียบซะ”
“พวกเจ้าเคยเป็นห่วงนึกถึงเราอย่างสองคนนี่บ้างไหม”

“เอาล่ะ สองคนนี่ ยกบ้านให้แล้ว ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันนะ”

ต่อมา สองสามีภรรยาก็มีลูกด้วยกัน และมีพ่อแม่ด้วย
และอยู่ดูแลกันอย่างดี มีความสุข