เมื่อครั้งขงจื้อ มหาปราชญ์แห่งเมืองจีนนั่งรถม้าผ่านเชิงเขาแห่งหนึ่งเค้าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งแต่งชุดสำหรับไว้ทุกข์
เธอซบหน้าร้องไห้กับหลุมฝังศพอย่างน่าเวทนาทำให้ขงจื้อ สั่งให้รถมาหยุดแล้วให้ลูกศิษย์ลงไปถามเรื่องราวที่เกิดขึ้น เมื่อลูกศิษย์เห็นว่านางพร้อมที่จะพูดด้วยแล้วจึงถามว่า
“ท่านร้องให้เพราะเหตุใดมีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นกับครอบครัวของท่าน“ หญิงผู้นั้นตอบพร้อมทั้งใบหน้าที่เปื้อนด้วยน้ำตาว่า
“ในหมู่บ้านนี้มีเสือร้ายออกมารังควานชาวบ้านอยู่เป็นประจำบิดาและสามีของข้าถูกเสือทำร้ายจนเสียชีวิต แล้ววันนี้มันก็ได้พรากชีวิตลูกของข้าไปด้วย”
ขงจื้อต้องการทราบรายละเอียดมากขึ้นจึงลงจากรถม้าไปสอบถามนางด้วยตนเอง“เมื่อเหตุการณ์ร้ายๆ เกิดขึ้นเช่นนี้เสือก็เที่ยวอาละวาดอยู่บ่อยครั้ง แล้วทำไมพวกท่านไม่ยอมย้ายออกจากหมู่บ้านนี้” หญิงผู้นั้นสัมผัสได้ว่าขงจื้อมีท่าทีแห่งความห่วงใยและไตรีถามอย่างจริงใจ เธอจึงเล่าให้ฟังอย่างเต็มใจว่า
“เหตุที่พวกเราไม่ยอมย้ายออกจากหมู่บ้านแห่งนี้เพราะที่นี่ไม่มีทรราชถึงแม้หมู่บ้านของเราจะไม่อุดมสมบูรณ์เท่าใดนักแต่พวกเราก็อยู่อย่างสงบได้ ส่วนเรื่องของเสือร้ายนั้นก็ช่วยกันป้องกันตามมีตามเกิดได้ แต่ที่สำคัญกว่านั้นที่นี่ไม่มีทรราชที่จะทำให้หมู่บ้านแห่งนี้วุ่นวาย ไม่มีคนไร้ศีลธรรมที่จะทำให้พวกเราเป็นอยู่ด้วยความหวาดกลัว เราจึงเลือกที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป“
เมื่อขงจื้อและลูกศิษย์ได้คำตอบเช่นนั้นก็อวยพรขอให้นางโชคดีแล้วทั้งหมดก็ออกเดินทางต่อไปขณะที่รถมากำลังจะเคลื่อนออกไปขงจื้อก็กล่าวกับลูกศิษย์ว่า
“พวกเจ้าจงจำไว้ว่าทรราชนั้น ร้ายกว่าเสือ”