อาจารย์เซนปราบผี

นานมาแล้ว ในประเทศจีนสมัยก่อน สามี ภรรยาหนุ่มสาวคู่หนึ่งรักกันมาก บังเอิญฝ่ายภรรยาล้มป่วยหนัก ขณะใกล้ตาย ภรรยาได้ยึดมือสามีไว้แน่น พรำ่รำพันความรักที่นางมีต่อสามีเหลือล้น สารภาพว่าไม่อยากจะจากพรากไปเลย นางขอร้องให้สามีอย่าได้ไปเป็นของใครอื่น หากสามีไปมีอะไรกับหญิงใดแล้ว นางจะเป็นผีกลับมารบกวนทำพิษเล่นงานไม่หยุด

เหตุการณ์ทั้งหลายแหล่เป็นไปได้อย่างปกติในระยะ ๓ เดือนแรก ต่อจากนั้นชายคนนี้ก็ไปพบรักเข้ากับหญิงอีกคนหนึ่งถึงกับจัดการหมั้นเพื่อจะแต่งงานกัน

เมื่อเหตุการณ์เป็นไปในรูปนี้ ในเวลากลางคืน ไม่เว้นแต่ละคืนก็ปรากฏว่า มีผีภรรยาที่ตายไปมาหลอกชายคนนั้น ตัดพ้อต่อว่าขู่เข็นในการที่เขาไม่รักษาคำมั่นสัญญา ชายคนนั้นหมดหนทางที่จะไปแก้ตัวโต้เถียงชี้แจงเหตุผลอย่างไร ภรรยาผู้ตายเมื่อยังมีชีวิตอยู่ เขาก็ทราบดีว่าหล่อนไม่ใช่คนฉลาดหลักแหลมอะไร เขาเสียเองอีกที่เป็นช้างเท้าหน้า คอยนำให้ฝ่ายหญิงคิดอ่านในเรื่องต่างๆ แต่เมื่อตอนเป็นผีกลับมานี้ ทำไมถึงได้ฉลาดไหวพริบทุกสิ่งทุกอย่าง พูดบ่ายเบี่ยงแก้ตัวไปอย่างไร ผีก็รู้ทันเขาหมด แม้วันใดเขาได้ไปติดต่อทำอะไรพูดอะไร ซื้ออะไรให้หญิงคนรัก ซึ่งเขาเชื่อว่าไม่มีทางแพร่งพรายให้ใครรู้ ตกกลางคืนผีก็ล่วงรู้เก็บเอามาต่อว่าได้ละเอียดลออ บอกได้ถูกต้องทุกสิ่งไป เป็นอย่างนี้ คืนแล้วคีนเล่า เชาเลยไม่ได้กินไม่ได้นอน ร่างกายซูบผอม เศร้าสอย แม้กลางคืนจะมีคนมานอนเป็นเพื่อนหลายๆคน ก็มิอาจช่วยให้เข้าพ้นจากผีภรรยาเก่าของเขาได้ เขามีแต่จะทรุดโทรมทั้งทางกายทางใจ

จึงได้ไปปรึกษาเรื่องนี้กับพระเซน องค์หนึ่งที่พำนักอยู่ ชายผู้น่าสงสารคนนั้น ทีแรกก็อิดออดละอายที่จะนำเรื่องอย่างนี้ไปเล่าให้พระท่านฟัง ชั้งใจรวนเรอยู่นาน ในที่สุดตนเองจะพาลตายเอาจริงๆ ยอมเขาไปการเรียนให้หลวงพ่อทราบทุกสิ่งทุกอย่างโดยละเอียด เผื่อท่านจะช่วยได้

ท่านอาจารย์นั่งนิ่ง รับฟังเรื่องราวทั้งหลายด้วยความกรุณา เห็นอกเห็นใจ ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่า นั่นมันไม่ใช่ผี แต่ มันเป็น ผี สำหรับเขาผู้น่าสงสารคนนั้น ครั้นจะชึ้แจงอธิบาย แก้ความคลาดเคลื่อนของประสาทรู้สึก และกลไกแห่งจิตใจของเขาขณะนั้น ก็ไม่มีหวังที่จะเปลี่ยนใจให้เขามาเชื่อสนิทได้ เพราะตัวเขาเองยืนยันว่าพบ ผีและพูดกับผีด้วยตนเอง ใครจะมาบอกว่าไม่ใช่ผีเขาต้องไม่เชื่อ ท่านอาจารย์เลยต้องผสมโรงกล่าวทวนเน้นให้เขาแน่ใจ อาจารย์ก็เชื่อว่ามีผีเหมือนกัน

“โอ้โฮ! ผีเมียของเจ้านี้ ช่างรู้ไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าเจ้าจะทำ พูด คิดอะไรมันก็แอบล่วงรู้ได้หมด แหม! ช่างเป็นผีที่แสนฉลาดเหลือเกินนะ เจ้าควรจะภาคภูมิใจ ยินดีผีเมียของเจ้า ทีนี้ถ้ามันมาอีกให้ลองทายปัญหามันดู บอกมันว่ามันรู้อะไรได้เจนจบ สุดสามารถที่เจ้าเองจะซ้อนเร้นเรื่องอะไรต่อไปได้ แต่ถ้าหากผีตอบปัญหาอันนี้ได้ เจ้าจะเป็นคนยอมถอนหมั้นหญิงคู่รัก และจะอยู่เป็นโสดไปอย่างนี้”

ท่านอาจารย์แนะว่า “ให้เจ้าจัดหาเมล็ดถั่วเหลืองไว้กอบมือใหญ๋ๆ เอาไว้ให้ผีทาย ทายว่าถั่วทั้งหมดมีกี่เมล็ด หากผีบอกไม่ได้ เจ้าจะได้รู้เสียทีว่า ผีตามที่เจ้ารู้เห็นนั้น มันคืออะไร เมื่อประจักษ์แก่ใจเจ้าแล้ว ผีจะไม่มาแผ้วพานอีก”

พอตกกลางคืน คืนนั้นผีมา ชายคนนั้นก็กล่าวยกย่องนำขึ้นก่อนเหมือนอาจารย์ได้แนะไว้ ว่าช่างเป็นผีฉลาด รู้อะไรไปทุกอย่าง เก่งเหลือเกิน ผีก็รับขึ้นมาว่า “แน่ละซี วันนี้พี่ไปหาท่านอาจารย์บนเขาโน้น ฉันก็ยังรู้”

ชายคนนั้นเริ่มตามแผนที่อาจารย์บอก “เธอรู้มากไปถึงขนาดนั้นเชียว ดีละ ถ้าอย่างนั้นบอกมาซิ ถั่วในมือนี้มีกี่เมล็ด?”

ผลในที่สุด ชายผู้น่าสงสารก็ทราบว่าอะไรคืออะไร เพราะผี ตามความรู้เห็นของเขานั้น ตอบไม่ได้ ที่ตอบไม่ได้ก็เพราะตัวเขาก็ยังไม่ได้นับ ว่าถั่วกำอยู่นั้นมีกี่เมล็ด เป็นทางให้เขาจับได้ว่า ท่านอาจารย์เซน ได้ช่วยให้เขาพบความลี้ลับภายในตัวของเขาเอง เป็นอันว่าได้ปราบผีลงได้ โดยไม่ต้องไปปราบที่ไหน แต่ปราบโดยทำให้เขารู้แจ้งขึ้นถึงความจริงก็แล้วกัน ผีก็ไม่มีไปเอง