เศรษฐีเส้นฟาง

わらしべ長者

เลื่อน >>

กาลครั้งหนึ่งเนิ่นนานมาแล้ว มีชายหนุ่มกำพร้านามว่า “ทาโร่” ด้วยความกำพร้าทำให้ทาโร่มีชีวิตที่ลำบากยากจนข้นแค้น ทาโร่ที่ไร้ที่พักอาศัยได้แต่ทำไร่ทำนาของผู้อื่นแลกที่อยู่และอาหารเลี้ยง ตัวเองไปวันๆ

ถึงแม้ชะตาชีวิตของทาโร่จะลำบากยากเข็ญ ไร้ญาติมิตร แต่ทาโร่ ก็เป็นคนดี ขยันขันแข็งทำงานด้วยความซื่อสัตย์ และมีศรัทธาในเจ้าแม่กวนอิม ทุกเย็นหลังเลิกงาน ทาโร่จะมากราบไหว้สวดมนต์ขอพรกับเจ้าแม่กวนอิมที่ศาลเจ้า

เจ้าแม่กวนอิมได้เห็นความดีและความเพียรของทาโร่มาเป็นเวลานาน จึงเกิดความเมตตาต่อทาโร่ ในคืนหนึ่งนั้นเอง ขณะที่ทาโร่กำลังนอนหลับอยู่นั้น เจ้าแม่กวนอิมได้ปรากฏภาพนิมิตขึ้นในฝันของทาโร่พร้อมกล่าวด้วยเสียงอันอ่อน โยนว่า
“ทาโร่เอ๋ย พรุ่งนี้เมื่อเจ้าก้าวออกจากศาลเจ้าไปแล้ว สิ่งแรกที่เจ้าฉวยคว้าไว้ได้นั้น จงถือมันและมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกเสีย”

เช้าวันรุ่งขึ้น ทาโร่รีบออกจากบ้านมุ่งหน้าไปที่ศาลเจ้าด้วยความดีใจที่ได้พบเห็นภาพนิมิตของเจ้าแม่กวนอิม หลังจากที่ทาโร่กราบไหว้เจ้าแม่กวนอิม และกำลังจะเดินออกจากประตูทางออกนั้นเอง! ทาโร่ก็เผลอสะดุดล้มกลิ้งตกลงมานอนที่พื้น เมื่อยันตัวลุกขึ้น ทาโร่จึงรู้สึกตัวว่าในมือได้กำฟางเอาไว้เส้นหนึ่ง
“คงจะเป็นฟางที่ข้าคว้าจับไว้ตอนที่กลิ้งตกลงมาสินะ… ฟางเส้นนี้…หรือจะคือสิ่งที่เจ้าแม่กวนอิมบอกให้ข้าถือสิ่งแรกที่คว้าได้ หลังออกจากศาลเจ้าไปทางตะวันตก”

ทาโร่รำลึกถึงคำบอกของเจ้าแม่กวนอิมและตัดสินใจถือฟางเส้นนั้นมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก

เมื่อเดินไปได้ครู่หนึ่ง ก็ได้มีแมลงปอบินมาวนเวียนแถวทาโร่ ด้วยความรำคาญทาโร่จึงจับแมลงปอมาผูกติดกับเส้นฟางและผูกฟางเข้ากับกิ่งไม้เล็กๆ กิ่งหนึ่ง เดินต่อไปเรื่อยๆ

ระหว่างทางนั้นเอง ทาโร่ได้เดินผ่านขบวนของขุนนางตระกูลหนึ่ง ซึ่งบุตรองค์หนึ่งของขุนนางได้เห็นกิ่งไม้แมลงปอบินที่ทาโร่ถือไว้ จึงร้องอยากได้ บริวารผู้หนึ่งจึงเอ่ยขอกิ่งไม้แมลงปอนั้นกับทาโร่ ด้วยความใจดีทาโร่จึงได้มอบกิ่งไม้นั้นให้ บุตรของขุนนางดีใจเป็นอย่างมากและแกว่งกิ่งไม้แมลงปอไปมาอย่างสนุกสนาน มารดาของบุตรขุนนางจึงได้มอบส้มสามผลให้กับทาโร่เป็นการตอบแทนด้วยความขอบคุณ

จากฟางเส้นเดียวกลายมาเป็นส้มสามผล ทาโร่เริ่มสนุกกับการแลกเปลี่ยน จึงเริ่มออกเดินต่อไปเมื่อจะถึงทางเข้าหมู่บ้าน เขาได้พบกับสาวน้อยคนหนึ่งกับบ่าวรับใช้ สาวน้อยผู้นั้นนั่งพักอยู่ริมทาง หน้าซีดราวกับจะเป็นลม บ่าวรับใช้เมื่อเห็นทาโร่จึงเดินเข้ามาถามหาแหล่งน้ำที่ใกล้แถวนั้น ทาโร่เห็นว่าแหล่งน้ำที่ใกล้ที่สุดนั้นอยู่ไกลพอสมควร จึงเสนอส้มสามผลของตนให้หญิงสาวทานแก้กระหายน้ำ

หลังจากที่หญิงสาวได้ทานส้มของทาโร่ก็อาการดีขึ้น บ่าวรับใช้จึงได้มอบแพรผ้าไหมสามม้วนให้กับทาโร่เป็นการขอบคุณ

ทาโร่ทึ่งกับการแลกเปลี่ยนและนึกสนุกมากขึ้น จึงแบกม้วนผ้าไหมเดินต่อไปอีก ทันใดนั้นทาโร่ก็ได้เห็นซามูไรผู้หนึ่งขี่ม้าพยศควบมาทางเขา พร้อมกับมีบ่าวสองคนวิ่งไล่ตามหลัง

เจ้าม้าวิ่งพยศและในที่สุดก็ล้มนอนสลบไม่ไหวติงอยู่ที่พื้น ซามูไรลงจากตัวม้าและสั่งให้บ่าวสองคนสังหารม้าตัวนี้ทิ้งเสีย และเดินจากไปด้วยความโมโห บ่าวสองคนยืนกลัดกลุ้มไม่รู้จะทำเช่นไรกับเจ้าม้า

ทาโร่ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด จึงเข้ามาต่อรองกับบ่าวสองคนให้ไว้ชีวิตม้าตัวนี้ โดยตนจะขอซื้อต่อเอง โดยแลกเปลี่ยนกับม้วนแพรผ้าไหมที่ตนมี บ่าวทั้งสองลังเลเล็กน้อยแต่ก็รับข้อเสนอพร้อมจากไปพร้อมกับม้วนผ้าไหม ทาโร่เข้าไปดูอาการของเจ้าแม่และพบว่ามันยังมีชีวิตอยู่ เพียงแต่เหนื่อยมากเกินไป

ทาโร่จึงเดินไปตักน้ำและหาหญ้ามาให้เจ้าม้าดื่มกิน ไม่นานนักเมื่อเจ้าม้าก็กลับมามีแรงเดินอีกครั้ง ทาโร่ก็ได้จูงม้าและออกเดินทางต่อไป

เมื่อทาโร่เดินทางมาจนถึงหน้าคฤหาสน์แห่งหนึ่ง ซึ่งมีเหล่าคนรับใช้กำลังขนของกันอย่างลำบาก ด้วยความหวังดี ทาโร่จึงได้เข้าไปถามคนรับใช้ว่าต้องการจะใช้ม้าหรือไม่

สักครู่หนึ่งเจ้าของคฤหาสน์ก็ออกมาพบทาโร่ เมื่อได้เห็นม้าก็เอ่ยปากชมว่าเป็นม้าลักษณะดี และขอซื้อม้าต่อจากทาโร่ เพื่อใช้ในการเดินทางไปค้าขาย โดยขอแลกกับที่นาของตน ทาโร่รีบตอบรับข้อเสนอด้วยความยินดี เพราะทาโร่มีความฝันที่อยากจะมีที่ดินทำกินเป็นของตนเองมานานแล้ว

หลังจากได้ที่นาเป็นของตนเองแล้ว ทาโร่ก็ขยันขันแข็งถางไร่พรวนดิน หว่านเมล็ดพันธุ์ ทำงานด้วยความอุตสาหะทุกวัน เมื่อพืชผลงอกงาม ที่นาของทาโร่ก็เต็มไปด้วยสีทองของรวงข้าว

ภายในเวลาไม่นาน ด้วยน้ำพักน้ำแรงของทาโร่ ทำให้เขากลายเป็นเศรษฐีในที่สุด แต่ทว่าถึงแม้จะมีเงินทองมากมาย แต่ความขยันอุตสาหะของทาโร่ก็ไม่เปลี่ยนแปลง เขายังคงเป็นทาโร่ผู้ขยันและมีน้ำใจเช่นเดิม เหล่าเศรษฐีหลายคนชอบใจในตัวทาโร่เป็นอันมาก จึงพาลูกสาวของตนมาเสนอให้เป็นเจ้าสาวทาโร่มากมาย

แต่ทว่าทาโร่มีนางในใจมานานแล้ว เธอผู้นั้นคือสาวน้อยที่เคยทำงานกับเขาเมื่อครั้งอยู่ที่บ้านเกิดด้วยกันนั่นเอง เธอเป็นคนดี มีน้ำใจ และขยันขันแข็ง ทาโร่จึงกลับไปขอเธอแต่งงานและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข